Zomer 2005 - Het mooie van aanhoudend mooi weer is dat het aanhoudt.
Weer dat niet aanhoudend mooi is maakt mij zenuwachtig. Ik denk dan de hele tijd dat ik buiten moet zijn, om van dat mooie weer te genieten, en dan komt er van het verder bouwen aan mijn webplek geen donder. Angst voor slecht weer maakt elk mooi weer alleen maar lastig.

Lastig weer, dat is net zoiets als lastig werk: werk dat je net niet goed genoeg beheerst. Een eigen webplek maken bijvoorbeeld, erg lastig. Een eigenzinnig wereldje, met heel eigen regeltjes. Het lijkt vanzelfsprekend, maar overal zit venijn.
Ten eerste in de vormgeving: je moet weten wat kan en minder slim is, en, nog belangrijker, wat de moeite van het aanzien waard is.
Nu is het tweede lastige punt genoemd: er moet een soort plan zijn, een principe, een idee van de zg. content.
Echt lastig wordt het, wanneer je bedenkt dat vorm en inhoud nergens zo sterk met elkaar opgaan als in een weppagina...

Het weer werd herfst, ik worstel verder.

De winter kwam, die donkere, kille tijd - geschikt voor slaap. De webplek bleef om aandacht vragen, zoals gezegd.

De toekomst blijft dringen. Of is het optimisme, dat parten speelt? En optimisme is als mooi weer, heel erg aanhoudend mooi weer.