12-07 / 31-09  2006
GEBEDJE
Hoor dit arr'mzalig koor
van angst voor de vergankelijkheid;
In een verbeten strijd
tegen een valse jeugd
en te veel ijdelheid.
Aanhoor ons bidden,
te midden
van geveinsde vreugd
over ‘t onnozele verwijt
aan die ellendige eindigheid
Geef ons respijt,
bevrijdt ons van de tijd

WIJSHEID 1
De tijd, de tijd laat ons geloven
 - in alle pracht van 't schone,
voorbij de ijdelheid,
 - in d'almacht van ‘t gewone,
verwoord in blije strijd,
 - en in de kracht van de vermetelheid
maar…
WIJSHEID 2
Eens goed op weg, blijkt tijd
    dromen geroofd!
Verledens ankeren slechts
   wat moest,
   of ooit, kòn komen
maar toekomst wordt niet eindeloos beloofd

WIJSHEID 3
Zonder tijd
   geen gaan en komen
Zoals geen vrijheid
   zonder schromen
of:
WIJSHEID 4
Als ooit
   niet toen bestond
komt ook de wederkeer niet rond
Als 't nu
   niet later wordt
komt ook het straks te-kort

WIJSHEID 5
Ik-loos willen wij niet dralen
men zou van ons moeten verhalen
   van hoe wij voor 't bestaan
soms al te graag
   een prijs betalen

WIJSHEID 6
Op wegen lees je vaak in krijt
   geschreven
   leuzes uit het leven
Waarom zijn wij dan, vaker dan even,
   de goeie route kwijt ..?

WIJSHEID 7
Waar je van heen komt
    was geen nijd
noch waar je weer gaat
     is er spijt
Maar net als het geboren worden
     doet doodgaan doorgaans stervens pijn.

WIJSHEID 8
Men vrijt
tesaam
en eentje baart
de vrucht;
de ander vlucht
in vlijt
    en beaamt
    met diepe zucht
    de waan,
    de klucht

denkend:
WIJSHEID 9
Terug voor 't begin,
    dat kan niet meer
voorbij het einde,
    dat doet zeer...
dus geven wij een zin
    aan alle zijnde
    ook van korte duur
en vieren wij elk tijdig uur

WIJSHEID 10
In een schreeuw ontstaan
    met grote schrik
en in een vloek verdwenen...
Welaan,
er tussenin, dit ogenblik
    gemeten van begin tot eind
wanneer de ruimte is verkleind
    tot 't mindere dat rest.
Je weet het best:
    voorbij of terug
    in de vergetelheid
    bestaat er geen vermetelheid
    en is er zelfs geen rede
    dus ook geen rust of droeve vrede

beter en tot slot:
WIJSHEID 11
Ieders tijd is ooit gekomen
    en zal zich ook weer melden
    aan het eind.
Maar och,
toch wil zo menigeen
voorbij het punt van kunnen keren
    een heel nieuw lief begeren

Ik leeg mijn glas
de fles gaf nog een laatste slok
iets meer nog dan haar bodem
Alsof er nu geen tijd meer was
omklem ik als een ouwe bok
de drank, die roept: ik dood em

vrijdag 17 december 2004
Wat wij vergaren in dit leven
raakt zeker weten ook weer kwijt.
Doodgaan duurt doorgaans maar even
en niemand kent de eeuwigheid
Zelfs eigenaars van grote lappen grond
liggen straks op enkele meter
en ook de eeuwig beterweter
verliest aan ’t eind zijn grote mond
Wat is er dan per slot gebleven?
misschien de plaatjes uit jouw tijd

04-01-2000
… Momenten zijn
als woorden zonder zin,
dus ga wat langer,
en alleen
met wie je een verhaal kan maken.

18 januari 1994
Als ik stil sta
zie ik beter
hoe wij zouden
bewegen moeten
Eén ritme,
de trage dans
van afstandslopers
met een glimlach op weg
van waar we kwamen
met namen
op de lippen,

ik noem jou Jij
moment van mij

november\december 1991
Stukjes bij beetjes

"Ik word zo leuk als ik mij voel"
zei de stem aan het ontbijt
en nam de tijd
die hij verleidt
tot een vermakelijk doel.